değer vermek

Yol kenarında duran bir kurbağa, karşı kaldırıma geçmekte olan bir kişiye seslendi:
“Bir dakikanızı rica edebilir miyim? Lütfen” dedi. “Ben çok güzel bir prensesim. Beni öperseniz, bir anda değişeceğim ve eski durumuma dönüp, prenses olacağım. o zaman herkese ‘Bu cesur adam beni kurtardı’ derim.
Adam kurbağayı eline aldı, gülümsedi ve cebine koyduktan sonra yoluna devam etti. Bir süre kurbağa yeniden konuşmaya başladı:
“Lütfen inanın bana, be gerçekten çok güzel bir prensesim” dedi ve yalvararak ekledi : “Beni öperseniz,söz veriyorum, bir günümü sizle birlikte geçiririm.”
Adam yine gülümsedi ve kurbağayı yanıtlamaya gerek bile duymadan yoluna bile devam etti.fakat birkaç adım attıktan sonra kurbağa bu kez yalvarmaya başladı:
“Ne olur öpün beni” dedi.
Adam kurbağayı cebinden çıkardı, ona yine gülümseyerek baktı.
Kurbağa ise, yalvarmasını sürdürdü:
“Ne olur bir kez öpüverin beni” dedi. “Göreceksiniz, o zaman birden, güzel bir prenses olacağım ve söz veriyorum, sizle tam bir yıl birlikte olacağım ve her dediğinizi yapacağım, her istediğinizi yerine getireceğim.”
Adam gülümsedi, kurbağayı yine cebine koydu ve yoluna devam etti. Kurbağa bu kez, adamın cebinden çığlıklar atarak bağırmaya başladı.
“Niye öpmüyorsunuz beni, söylesenize?” diye haykırdı .”Beni öpünce göreceksiniz, çok güzel prenses olacağım. Neden inanmıyorsun bana?”
kurbağanın bu isyanı üzerine adam onu yeniden cebinden çıkardı, yüzüne yaklaştırdı ve kafasından geçenleri tane tane açıkladı:
“İster peri, ister prenses de ol, fark etmez” dedi.
sonra acımasız bir biçimde noktaladı sözünü:
“ Benim için hiçbir şey, ‘Konuşabilen bir kurbağa kadar değerli olamaz''.